1. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury:
O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie,
I grzechów naszych zapomnij, już Panie.
2. Niebiosa, rosę spuście nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
Grzech nas oszpecił w nędznej postaci,
Stoim przed Tobą, jakby trędowaci.
3. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany,
I ześlij Tego, co ma być zesłany.
4. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Pociesz się, ludu, pociesz w tej niedoli,
Już się przybliża kres twojej niewoli.
5. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Roztwórz się, ziemio, i z łona Twojego,
Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.
Drukuj to!
Sprawiedliwego wylejcie chmury:
O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie,
I grzechów naszych zapomnij, już Panie.
2. Niebiosa, rosę spuście nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
Grzech nas oszpecił w nędznej postaci,
Stoim przed Tobą, jakby trędowaci.
3. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany,
I ześlij Tego, co ma być zesłany.
4. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Pociesz się, ludu, pociesz w tej niedoli,
Już się przybliża kres twojej niewoli.
5. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Roztwórz się, ziemio, i z łona Twojego,
Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.
0 Komentarze:
Prześlij komentarz