Panie, mój Boże,
nie wiem, dokąd idę,
nie widzę drogi przed sobą,
nie mogę przewidzieć z pewnością,
dokąd ona zmierza.

Nie znam też prawdziwie samego siebie,
a jeśli szczerze sądzę, że idę za Twoją wolą, to nie znaczy, że jestem zawsze z nią zgodny.

Wierzę jednak, że moje pragnienie podobania się Tobie jest Ci miłe.

I ufam, że mam to pragnienie w sercu
we wszystkim, co czynię,
i że nigdy w przyszłości
nie będę niczego czynić bez tego pragnienia.

Tak postępując wiem,
że Ty mnie poprowadzisz dobrą drogą,
nawet kiedy ja sam jej nie znam.

Zawsze będę Ci ufać, nawet wtedy,
kiedy będzie mi się zdawało,
że się zgubiłem, że chodzę w cieniu śmierci.

Nie będę się bać, bo Ty zawsze jesteś ze mną
i nigdy w niebezpieczeństwie
nie zostawisz mnie samego.