O Jezu, Synu Boży wcielony, któryś dla naszego zbawienia raczył narodzić się w stajence, życie wieść w ubóstwie, utrapieniach i nędzy, a na krzyżu w strasznej nędzy umrzeć, proszę, abyś gdy będę umierać, rzekł do Twego Ojca Boskiego: Ojcze przebacz mu! Powiedz do ukochanej Matki Twojej: Oto syn Twój. Powiedz do duszy mojej: Dziś ze mną będziesz w raju. Boże mój nie opuszczaj mnie w owej godzinie. Pragnę tak, Boże mój, dusza moja pragnie Ciebie, któryś jest źródłem żywych wód, życie moje jak cień przemija, jeszcze malutko i dokona się wszystko. Przeto, o czcigodny Zbawicielu mój, od tej chwili, aż na całą wieczność w ręce Twoje oddaję ducha mego. O Panie Jezu, przyjmij duszę moją. Amen.
(Odpust cząstkowy za każdorazowe odmówienie tej modlitwy z sercem skruszonym i nabożnie - pp. Pius IX, dnia 10. VI. 1856 r.)
0 Komentarze:
Prześlij komentarz