Błogosławiona Gertruda zrozumiała przez objawienie że grzesznik, uciekający się do Boga, zawsze od grzechu ustrzeżonym będzie: wtenczas nawet, gdyby mu się dla skrytych sądów Pańskich zdawało, że ciężko grzeszy, upadek jego nigdy nie będzie tak wielki, żeby go łaska Chrystusowa nie wsparła, i żeby nie miał za winy pokutować.

Najłaskawszy Jezu! łącząc się z tą miłością, z jaką Ducha swego poleciłeś Ojcu swemu Niebieskiemu na krzyżu, oddaję Ci duszę swoją, zamykając ją w ranie najsłodszego Serca Twojego, aby tam od wszystkich najazdów nieprzyjacielskich obronioną została. Ty wiesz, dobry Jezu! i ja codziennie doświadczam, jak słaby jestem i jak często upadam; tak dalece, że i jednej godziny bez szczególniejszej łaski Twojej wytrwać nie zdołam w dobrych postanowieniach, ani też żadnej pokusie oprzeć się nie potrafię. Dlatego pokornie proszę przez zjednoczenie, z jakiem natura Twoja ludzka, źródłem będąca naszego uszlachetnienia, jednoczy się z Trójcą Przenajświętszą, abyś wolę moją zjednoczył ze swoją, i tak ją w niej utwierdził, żeby przeciwko Tobie, Bogu mojemu, powstać nie mogła. Łącząc się z niewinnymi członkami Twoimi, ofiaruję Ci członki ciała swego wraz ze wszystkimi ich ruchami, aby dnia dzisiejszego służyły wyłącznie Twojej czci, chwale i miłości. Amen.

(Św. Gerłr. ks. 5. roz. 29).