Gdy św. Gertruda to wyznanie uczyniła, rzekł do niej Syn Boski, po wielu dowodach miłości: Po tem wyznaniu osobliwszą i nad inne stworzenie o tobie będę miał pieczę. Święta przez to zrozumiała, że ktokolwiek podobne wyznanie uczyni z wdzięcznością za dobrodziejstwa oraz z zupełnem oddaniem się Opatrzności, tego Pan pod osobliwą swoją przyjmie opiekę.

(Ks. 3, roz. 71).

Dziękuję Ci, Ojcze święty! z całych sił duszy mojej, przez Tego, który na Twojej prawicy siedzi, za tak wspaniałe dary szczodrobliwości Twojej. A nadto wyznaję, że żadna siła, prócz Twojej Boskiej, która wszelkie rzeczy stworzone swoją ożywia mocą, nie mogła była obdarzyć mnie tylu darami przeróżnymi.

Dziękuję Ci, o najłaskawszy Jezu! oraz wyznaję, i póki ducha stanie w ciele, wyznawać będę, żeś mnie tak na duszy jako i ciele we wszystkich przyjaznych oraz nieprzyjaznych okolicznościach tak łaskawie opatrywał, iżby tego żadna mądrość od początku aż do skończenia wieków nigdy nie potrafiła dokazać, prócz Twojej niestworzonej mądrości, najdobrotliwszy Boże! tej mądrości, co wszystko od końca do końca obejmuje, i wszystkiem potężnie a wdzięcznie rozporządza.

Dziękuję i Tobie Duchu Święty, Pocieszycielu! przez Tego, który za Twojem zrządzeniem przyjął Ciało z żywota Panieńskiego; dziękuję Ci, żeś mnie niegodnego tak wdzięcznie błogosławieństwami słodkich łask swoich, we wszystkiem uprzedził. Zaprawdę! mocno wierzę, iż tego nigdy żadna inna dobroć nie dokazała, tylko Twoja niewypowiedziana słodycz, która wszelkie dobro zawiera, z którego wszelkie dobro wypływa, i przez którą wszelkie dobra się nabywają. A jako dotąd opatrywałeś mnie we wszystkie łaski i dobra, tak spodziewam się i ufam, że mnie ta sama dobroć Twoja Boża, do której z jak największem nabożeństwem się uciekam, nadal będzie opatrywała i w pieczy swojej zachowa. Amen.